Tekst René Meeuws, foto’s Grégory Cavallo

Veertiger Marit Grotenhuis stamt uit Gouda. Ik spreek haar eind augustus in café/boekhandel Le Baron Perché in Saint Gengoux le National. Als kind woonden Marit en haar broer met de ouders o.a. in Schotland en het Midden-Oosten, vanwege het werk van haar vader. De middelbare school en vervolgopleidingen voltooiden ze in Nederland. Marit deed een toerismestudie en had aansluitend seizoenswerk in het buitenland, o.a. op Kreta en in Frankrijk.

Marit: “Toen kwam het besef dat ik niet in Nederland wilde blijven, maar in het buitenland wilde wonen. Ik leerde iemand kennen en we kwamen te werken voor RCN, een keten van campings en vakantieparken in Nederland, Duitsland en Frankrijk. Op die manier kon ik makkelijk en op een veilige manier naar het buitenland emigreren.” Vanaf 2008 beheerde ze vier jaar een camping in Castellane aan de Gorge du Verdon en na beëindiging van de relatie was Marit beheerder van een camping in de Gard. En vervolgens werkte ze in een klein vakantiepark in de Bourgogne.

Marit: “Ik trok de conclusie dat het campingwezen toch niet dat aspect was van het toerisme dat mij het meest aansprak. Je woont altijd op de camping en dus ben je dag en nacht bezig. En als die niet van jezelf is, sta je er toch anders in dan wanneer die jouw eigendom zou zijn. Ik kreeg een burn out en dat was het signaal dat ik mijn leven moest omgooien. Ik zat toen in de buurt van Digoin, maar daar kon ik niet helemaal aarden. Het was net aan het begin van de coronatijd. Vervolgens heb ik een jaar op een makelaarskantoor in Saint Gengoux le National. Daar heb ik heel veel geleerd, maar ik merkte ook dat het makelaarschap in Frankrijk niet mijn ding was. Door het systeem is er heel veel concurrentie. Daar hou ik niet van, daar word ik niet gelukkig van.”

Marit had inmiddels in de regio mensen leren kennen met tweede huizen. Die vroegen haar of zij op hun huis kon passen als ze zelf er niet waren. In het netwerk dat ze zo opbouwde zat ook iemand voor wie ze de administratie ging doen. Hij had verschillende huizen in meerdere landen. Hij huurde haar een keer in om voor hem een huis te gaan bezichtigen dat hij eventueel wilde kopen.
Marit: “Ik merkte gelijk: dit is leuk om te doen en ik word er nog voor betaald ook. Zo is het idee voor mijn bedrijf geboren: MP Bourgogne. Want ik dacht dat hij vast niet de enige zou zijn in de regio die iemand mist die huizen kan zoeken. Vaak weten mensen niet waar ze moeten beginnen als ze een huis willen vinden. Ik ben dus geen makelaar, maar ik werk wel samen met makelaars. Ik ben het idee gaan uitwerken. Ik vroeg me af: wat is het complete wensenplaatje dat mensen eigenlijk zouden willen? Binnenkort ben ik daar drie jaar mee bezig. Kort gezegd werk ik als aankoopbegeleider.”

(Artikel gaat verder onder de foto)

Uiteraard was het in het begin onzeker of haar plan kans van slagen had. Aankoopbemiddelaar is immers geen officieel beroep. In haar eerste jaar had ze nog een full time baan op een camping in Cormatin, waarbij ze voldoende tijd over hield om aan haar nieuwe bedrijf te bouwen. Maar eigenlijk was dat een veel te druk bestaan. Daarom ging ze part time werken in Le Baron Perché en dat doet ze momenteel nog één dag in de week.

Marit: “Ik woon sinds een jaar in een piepklein dorpje in de buurt van Saint Gengoux, ik hou heel erg van natuur en stilte en diertjes, ik heb een heel fijn huisje à la campagne. Ik woon inmiddels 16 jaar in Frankrijk, de rest van mijn familie woont nog in Nederland.” Op mijn vraag of ze zich kan voorstellen ooit nog naar Nederland terug te gaan, is ze heel stellig: “Nee! Daar hoef ik niet lang over na te denken. Maar zeg nooit nooit, natuurlijk. In Nederland kunnen wonen, zeker, maar wil ik dat? Nee. Daarvoor ben ik inmiddels te verfranst, ik ben echt een Française geworden.”

Marit: “Ik heb nu ontzettend leuk, afwisselend werk, dat ik met heel veel plezier doe. Het is ook heel mooi en dankbaar, want je bent betrokken bij een voor de klant heel bijzonder moment. Voor mij is altijd de mooiste reactie als ik hoor: ‘Marit, zonder jou hadden we dit nooit voor elkaar gekregen’. Ik hou ook altijd nog op zijn minst een tijdje contact met de klanten en zij houden mij op de hoogte van ontwikkelingen en vorderingen. Dat is precies wat ik wilde: mensen helpen om hun droom waar te maken. Dat is zo mooi om te doen.”