Prachtig najaarsweer en een vrije zondag: tijd voor een wandeling! Het jachtseizoen is begonnen dus mijden we liever het bos. We kiezen daarom voor de wijnstreek en een wandeling in de Maranges van de Côte de Beaune. We wandelden hier al eens eerder maar dat is meer dan 10 jaar geleden. Tegenwoordig is helaas mijn knie wat versleten en gevoeliger. Niet zo fijn om dan te klimmen en dalen over een hobbelig pad. Plotseling krijg ik een brainwave: wandelstokken!

Ooit vergat iemand zijn wandelstokken en sindsdien staan ze verweesd in onze berging. Te wachten op het moment dat ze weer op pad mogen. Vandaag dus, met mij en mijn knie. In Decize-lès-Maranges stel ik de stokken af en begin aan de wandeling. Natuurlijk flink de vaart erin houdend want dat staat sportief. Ik wil niet voor een oudje aangezien worden.

Wijnstokken

De druiven zijn geplukt en de bladeren aan de wijnstokken kleuren al een beetje geel. Ik zie veel ‘vieilles vignes’, oude wijnstokken van 60 à 70 jaar oud. Daarmee vergeleken ben ik nog jong. Wat ook opvalt, is een beetje metalige geur. De geur van zwavel en koper? We roken het ook al tijdens het fietsen door de wijngaarden. En je ziet het ook: er wordt behoorlijk gespoten voor een ‘goede’ oogst.

De stokken werken goed, afdalen gaat een stuk soepeler en bij het stijgen helpen mijn armen een beetje mee. Mijn stokken en ik lijken best een goed duo. De wandeling is net zo mooi als jaren terug, weidse vergezichten op een lappendeken van wijngaarden. Op diverse plekken zijn nieuwe wijnstokken aangeplant. Dezelfde cépage: pinot noir staat erbij. Veel lijkt er nog niet te veranderen in de wijnteelt hier. Ook blijkt dat er nog kwistig gesproeid wordt met bestrijdingsmiddelen want tussen de wijnranken groeit er vrijwel niets.

Wij lijken wel veranderd want we waren best verstokte wijndrinkers. De laatste jaren hebben we geminderd en recenter zijn we helemaal overgestapt op biologische wijnen. Beter voor de natuur, beter voor de consument én beter voor de wijnboer. Niet voor niets wordt de ziekte van Parkinson als een officiële beroepsziekte bij wijnboeren erkend. Lang leve het pesticidegebruik.

Het hoge tempo houd ik tijdens de wandeling niet vol. Dus ik laat mijn sportieve look schieten en accepteer dat ik ouder ben geworden. Gelukkig ook wijzer. Ik drink nu veel minder én bewuster wijn. Hopelijk wordt de wijnsector ook wijzer want hoe mooi ik de wandeling ook vind, van deze bespoten wijngaarden moeten we snel af. Laten we daar een stokje voor steken, ik heb mijn stokken in ieder geval bij de hand.

Dit artikel verscheen eerder als ‘Stokken’ op mijn persoonlijke blog.