In 2001 heeft de familie Gerritsen de knoop doorgehakt. Ze hebben Haarlem in Nederland met 150.000 inwoners verruild voor een klein dorp met 127 zielen. Ze bewonen een idyllische plek in het hart van het dorp met kippen die rond hun huis scharrelen. Honorine en Derk-Jan Gerritsen komen net thuis van een fietstocht. “We zijn echte Hollanders hoor,” zegt de eigenaar.

Zestien jaar geleden hebben ze de sprong gewaagd. Weg uit Haarlem, richting Monceaux-le-Comte in de Haut Nivernais met slechts 127 inwoners, een bakkerij en een herberg. “Het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb er geen andere verklaring voor,” zegt Derk-Jan. “In Haarlem was ik grafisch ontwerper en Honorine werkte als museummedewerkster. We wilden iets anders met ons leven.”

Een ander leven en eigen baas
Drie jaar voordat ze definitief hun koffers pakten, vielen ze in 1998 voor deze al dertig jaar verlaten boerderij. “We hebben er niet heel lang over nagedacht”, voegt Honorine eraan toe. “Deze boerderij was voor ons, al wisten we nog niet echt wat we ermee zouden kunnen doen.”
Wat hun erg beviel aan dit nieuwe leven, was de vrijheid. “We zijn vrij om te denken wat we willen, we hebben alle bewegingsvrijheid die we willen en vooral: we zijn nu eigen baas. Je hoort mij niet zeggen dat we niet vrij waren in onze beroepen in Haarlem, maar we wilden echt iets anders uit proberen,” vervolgt Derk-Jan, die eraan herinnert dat het dorpshuis beheerd wordt door… een Nederlander.

Le musée du Son
En toen, vier jaar geleden, werd het Geluidsmuseum geboren. Sindsdien streeft Derk-Jan ernaar om zo veel mogelijk geluiden te laten horen in de grote schuur en op het 7.000 m2 grote terrein. “Dat is een droom die uitkomt,” zegt hij trots. “Ik wilde allerlei objecten opnieuw tot leven brengen. Ze opwekken. En vooral: ze laten horen.”
Zeer regelmatig komen groepen kinderen van scholen uit de omgeving, van Saint-Saulge tot Varzy, en van andere sociale centra naar het geluidsmuseum. “De kinderen zijn er dol op. Ze zijn er niet meer bij weg te slaan,” zegt Derk-Jan. “We laten ze meespelen, dus zij zijn de acteurs als ze hier komen.”

De Gerritsens zijn zeer betrokken bij het leven van het dorp. “Ik misschien een beetje meer nog dan Derk-Jan,” bevestigt Honorine. Zes maanden geleden nam ze de leiding van de feestcommissie op zich. “Ik voel me goed in deze rol. Met het team, maar ook met de burgemeester, Françoise Corbeau-Mougne, proberen we dingen in gang te zetten. Ik ben ook nog gemeenteraadslid, want ik wilde eigenlijk graag iets terug doen, als dank voor de wijze waarop we hier verwelkomd zijn.”

In de armen gesloten door de lokale bevolking, genieten de Gerritsens van het goede leven. En zoals ze zelf graag zeggen: “Hier hebben we het geluk gevonden.”

Aart Sierksma

Bron: ljdc, Il y a seize ans, ce couple de Néerlandais a choisi la Nièvre [Pierre Brérard]